σεληνοδοντία

η, Ν

παλαιότερος όρος που δήλωνε το τοξοειδές ή σεληνοειδές σχήμα τών δοντιών, ιδίως τών πρόσθιων άνω τομέων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. selenodonty (< σελήνη + οδούς, οδόντος + -ία)].